
Zijn sporen toen hij was vertrokken.
Een onvergetelijk mengsel van tabaksgeur, warme handen, ogen vol liefde en verheerlijkte verhalen over vliegen.
Hoe hij dingen vergat, verloor.
Zijn huissleutel, autosleutel, Zippo, bril, pet, ING-pas, portemonnee.
Mijn ergernis, vertaald in preken, woede, schouderophalen, grijnzen.
Mijn verbijstering als ik zag dat iemand op zijn schouder tikte, als de telefoon ging of er werd aangebeld: ‘Is dit van u?’
Of als zijn portemonnee ineens op de mat plofte.
Nooit bleef iets kwijt, alles kwam terug.
Vorige week vond ik mijn afvalpasje op de mat.
Ik wist niet eens dat ik het kwijt was …
2-9-2025
Dit verhaal werd op 5 september 2025 in de schijnwerpers gezet door de Facebook pagina Ultrakorte Verhalen (van Schrijven Online) als een van de vijf leukste/opvallendste ultrakorte verhalen van de afgelopen week
Iets vreemds maakt me wakker: rust.
Onwennig signaleren mijn oren een zingende vogel, een windvlaag doet een boom ruisen.
Ver weg rijdt een auto.
Wat heb ik dit gemist.
Genietend rek ik me uit, adem diep in, uit.
Krimp in elkaar als een man in een lichtblauw uniform langs mijn slaapkamerraam loopt.
Onder zijn zware stappen kraakt en knerst de metalen stelling.
Hij roept naar een collega beneden in de tuin.
Die schreeuwt iets terug.
Luid gelach klinkt.
Hij begint.
Hamert op de buitenmuur, beklopt de kozijnen.
Zijn collega beneden valt bij.
Chemische geuren.
Boren krijsen, schuurmachines snerpen, zuigers brommen.
Uren.
Wanhopig probeer ik de rust van daarstraks te visualiseren.
Muziek in mijn oren.
Het komt er doorheen.
Oordoppen.
Het komt er doorheen.
Wegwezen.
15-8-2024
Een korte versie van dit verhaal werd op 23-8-2024 gekozen door de Facebook pagina Ultrakorte Verhalen als een van de vijf leukste ultrakorte verhalen van de afgelopen week
In Gouda stroomt de coupé vol.
Overvol.
Ik vind nog net een plekje.
Een vrouw wurmt zich door het inmiddels volle gangpad.
We dragen dezelfde blouse, zie ik, zonnig geel, mouwloos.
Ik vang haar blik, wijs naar onze blouses: ’Leuk spul heeft de Hema hè?’
Ze lacht.
Uit de kooi op de schoot van het meisje tegenover me klinkt gemiauw.
Ze maakt sussende geluiden maar het miauwen zwelt aan tot sirene-achtige decibellen.
De vrouw naast haar kijkt afkeurend naar de kooi.
Ze niest en belandt in een luidruchtige blafbui die uit haar tenen komt.
De gerimpelde grijze hippie in het gangpad staart me aan, te lang, te intens.
Ik wend me af, kijk naar buiten, een schilderij vol schapen, koeien, bossen, bloeiende hei vliegt voorbij.
Ik doe mijn earphones in.
De tijd vertraagt.
In mijn oor bast Leonard: ‘I’m your man.’
If only.
Een verkorte versie van dit verhaal was een van de vijf verhalen in de Facebookgroep Ultrakorte Verhalen die door Schrijven Online op een september in de schijnwerpers werd gezet
24-8-2023