paardenbloemen

vrolijke vergeet-me-nietjes

naïeve nijvere narcissen

koppige krokussen povere pioenpuntjes

voorjaarsbloei

corona-nies

maartsnot aprilril

lichtknipper luchtzucht sneeuwgeeuw

soezen in koesterende lentezon

voorjaarsmoe

zonnebanen

onthullen stofnesten

overwinterende oorlogszuchtige wespen

wakkere wurmen prikkelbare muggen

voorjaarsschoonmaak

Dit zijn drie zogenaamde elfjes, een elfje is een gedicht dat uit elf woorden bestaat die op deze wijze verspreid worden over vijf regels:

1e regel: een woord
2e regel: twee woorden
3e regel: drie woorden

4e regel: vier woorden
5e regel: een woord

10-3-2017      

Waar ik was, toen ik je boodschap

las. Ik zat op de drempel van de

keukendeur, gezicht in de zon

blote voeten in het warme gras, mijn

blik op de bloeiende brem.

Hoe snel ik je belde, hoe je

vertelde haperde zweeg.

Hoe de zon meteen verdween

stilte tussen ons hing en kilte

rilde over mijn huid.

Hoe smerig ineens mijn koffie smaakte.

31-3-2022

Inspiratie: een poëzieles over: ‘rijm en klankherhaling’

Ik dacht ineens, hoe saai, altijd

maar staan en schijnen ik ga op

pad, wil uit het zicht verdwijnen.

Stampend liep ik lekker rond, het

eiland beefde. Eindelijk, ik leefde

en dacht de wereld kan vast wel

zonder mij, mijn gloriejaren zijn

allang voorbij. Tot ik zag hoe

schepen schipbreuk leden wandelaars

verdwaalden auto’s rondjes reden

schaamrood trok over mijn strepen

ik wist het weer, hier ben ik voor:

een rustpunt een ijkpunt een startpunt

een eindpunt, voor dolers en dwalers,

voor zekerheid zoekers

Dit is de plek waar ik hoor

14-10 2015

1

Hoe je uit de trein stapt, weifelend

rondkijkt tot je me ziet. Ogen glijden

over lijven. Vraagfronsen en verrasrimpels

vechten om voorrang, gevolgd door

voorzichtige glimlachjes. Een woordloos

stilleven tot blijheid doorbreekt

armen openen voeten rennen

2

Hoe we zinnen beginnen, dan zwijgen

op weg naar het strand waar we wuiven

naar de wolken, wiegen als witte poppen

in de wind tot we slap van het lachen

in het zand rollen, een zandkasteel boetseren

van oude beelden en een kluis bouwen

voor deze koesterdag.

We wachten de vloed niet af.

Gaan is beter dan blijven.

3-3-2022

Hier

Koud schijnt de zon

de wind is gaan liggen

narcissen schieten uit de grond

de post brengt een pakje

de buurvrouw gebak, ik drink

koffie, kijk naar schokkende reportages

Daar

Sirenes bomkraters ruïnes

schietende soldaten rennende

mensen schreeuwende agenten

Verbijsterde vrouwen jammerende

kinderen verslagen oudere mannen

vluchten op weg naar veilig

How fragile we are (Sting)

26-2-2022

Slaperig de trap af struikelen

licht aan, vingers in de pot, likken

lippen op elkaar, ogen dicht

traag walst de tong de amorfe

massa heen en weer van voor

naar achter van links naar rechts

verzwelgt de demonen die dit

brein bewonen, wat rest is

smeuïge stilte.

Weer heb ik de woorden die

rustten op het puntje van mijn tong

succesvol gesust en ingeslikt.

31-1-2022

(In het kader van de laatste dag van de week van de Poëzie)

stil staan tussen juichend junigroen

op het bruggetje staren naar

waterlelies berenklauw en bramen

opzien naar wandelende witte

wolken boven weilanden bos en

water, voelen hoe

tijd uit het brein

verdwijnt, longen opleven

het hart herademt

30-1-2022

n.a.v. de Poëzieweek 2022, thema: Natuur, motto: ‘bloesemingen en overvloed’

Bijna is de zon onder, het

donkert maar lantarenpalen

zijn nog niet ontstoken

De ban nog niet verbroken

sta ik in de schaduw

en zwaai hen na

Weer in mijn warme huis

is de stilte vredig en volledig

6-9-2017 

Het jaar dat uitkomst moest bieden, bood

meer van hetzelfde, netto negatief.

Kluitloze kerstboom werd hippe takkekaart,

schitterend lullig.

Dwarsliggers, mooie woorden hebben we

genoeg gehoord. Kies nooit de weg van de

minste weerstand, zo’n enkelband is

ook niet alles.

De jaarwisseling als monastiek moment

van inkeer, mediterend het nieuwe jaar in,

met de blik naar boven al is er geen

vuurwerk aan de hemel.

De kracht van alles geven, alles achterlaten en

goed giechelen. En het fijne is, je hoeft niet

grappig of leuk te zijn. De allermooiste dingen

gebeuren als je ze niet verwacht.

Ook in 2022

Dit gedicht is samengesteld uit krantenkoppen uit de Trouw van vandaag: 31-12-2021

(een poging tot een pantoum)

Ik hou niet van decemberdruil

ik dool door halfdonkere kamers

drentel door bergen rottend blad

december voltooit wat november begon

ik dool door halfdonkere kamers

ik aarzel tussen dichten of verhalen

december voltooit wat november begon

steeds grauwer alles steeds leger

ik aarzel tussen dichten of verhalen

voor verdwenen geliefden

steeds grauwer alles steeds leger

luister naar de stilte maak licht

voor verdwenen geliefden

ze leven door in mij

luister naar de stilte maak licht

wees het licht

ze leven door in mij

ik drentel door bergen rottend blad

wees het licht

ik hou niet van decemberdruil

5-12-2021

Dit is een poging tot een pantoum: een oosterse dichtvorm die bestaat uit een reeks kwatrijnen, waarbij de tweede en vierde regel van elke strofe wordt herhaald als de eerste en derde regel van de volgende.