In de tweede ronde van onze recente dichtsessie schreven Aaltje en ik een gedicht waarin we deze vijf, willekeurig gekozen woorden, verwerkten:

Niemand, Kinderen, Ruziën, Eigen, Armen

Zo komen ze terug in Aaltjes gedicht:

in eigen armen houden we

de kinderen beschermend tegen

onze borst geklemd.

laat de wereld maar

ruziën, oorlogje spelen, elkaar

betwisten. als ze maar weten dat

niemand, behalve de dood

aan wreedheid van geweld ontkomt.

door trauma’s zullen ze verstomd

staan dat een mensenleven

eeuwen kan duren, kan wegen.

Ik verwerkte de woorden zo:

Niemand

Zie ik onbekende kinderen ruziën op straat, dan

roep ik: ‘doeslief’ en, goedkeurend gadegeslagen

door omstanders, vertel ik sprookjes over

wereldvrede en deel soms zelfs ijsjes uit

Vermanen bewaar ik voor mijn eigen

kroost, net als donderpreken, knijpen in

armen, kletsende oorvijgen en treitertirades.

Niemand grijpt in, nooit gaat de bel

29-4-2023

We deden weer een dichtsessie, Aaltje en ik.

Uit Aaltjes net verschenen boek ‘Het verzet’ (leestip! Prachtig boek!) prikten we vijf woorden en verwerkten die in een gedicht.

Dit waren de woorden in de eerste ronde:

Soms, open, huisje, deftigheid, slechte

Dit is Aaltjes gedicht:

Soms

soms heeft je mond een deftigheid

van strakke dunne droefheid aan

alsof je huisje alle slechte deuren

van het vergaan heeft open staan

daarginds verdwaalt de samenheid

van jou en mij. ze is stil weggegaan.

ik zie je mond, door droeve deftigheid

verstard. wat heeft men je gedaan

dat dit bevroren huisje mij doet treuren?

Dit is mijn gedicht:

Bipolair huisje

Op een goede dag staan deur en ramen

open, wuiven vitrages je toe en wenken je

wars van deftigheid: kom binnen, blij dat

je er bent, ga zitten. Je weet je welkom

Soms wijzen dichte ramen en gesloten

gordijnen al de weg, aarzelend beroer je

de bel, vaak, tot sloffende voeten klinken

het geluid van een slechte dag

24-4-2023

Regen in april verdraag ik niet.

Ik schuil achter dichte deuren,

ik staar naar de lentebui buiten

waar het gulzige groen de druppels opslurpt

Ik schuil achter dichte deuren,

veilig ver van het huilen buiten,

waar het gulzige groen de druppels opslurpt,

hartstochtelijk mis ik de zon.

Veilig ver van het huilen buiten,

ik troost me binnen met letters en zinnen.

Hartstochtelijk mis ik de zon,

regen vergt geduld.

Ik troost me binnen met letters en zinnen,

geduld groeit door iets te doen wat boeit,

regen vergt geduld.

Ik weet het maar vergeet het:

geduld groeit door iets te doen wat boeit,

ik staar naar de lentebui buiten.

Ik weet het maar vergeet het:

regen in april verdraag ik niet.

Dit is een pantoum: een gedicht volgens een vastgesteld schema van zinsherhalingen. Een vingeroefening voor een schrijver 😉

20-4-2023

Stormwind drukt mijn hakken in het

zand, duwt mijn benen van het slot

blaast alle ballast van mijn rug

zandstraalt mijn wangen, maakt van

mijn hoofd een rozige vuurtoren met

vrij zicht naar alle kanten

Windkracht acht boetseert een giechelende

wiegelende blauwe boeddha van mij, achter

mijn gesloten ogen dansen rode en gele

zonneflarden. Afstand is geen optie meer

weerstand wijkt, tijd verdwijnt in een

heelal vol hoop

18-4-2023

Met aangeprate schaamte en aangeleerd schuldbesef

koken we onze kwetsuren in hoge soeppannen

de klepperende deksels maken ons horendol, wonden

willen gehoord maar we draaien afgetobd het gas uit

onder de brij van graaiende handen gulzige monden

fluitende lippen en opdringerige geslachtsdelen

gepeperd met intimiderende sneren. Haastig proppen

we de stinkende smurrie in dikwandige weckpotten en

zetten die in brave rijen in onze kelderkast, waar het

betraliede raampje het daglicht amper binnen laat

tussen zoete stoofpeertjes en zure appelmoes:

de schamele oogst van nijver zwijgend overleven

tot de dag dat een van ons het stille gillen achter de

kelderdeur niet meer verdraagt, de deur in trapt, het

ondoorzichtig geworden raampje opent en de rond

dwarrelende wolken overjarige zwijgplicht naar buiten

blaast. Ze opent haar bestofte weckfles en laat haar

verhaal los op de wereld. Toen durfden wij ook.

24-3-2023

Dichtopdracht naar aanleiding van de poëzieles over dichter Willem Jan Otten

zoutbad sauna stoomcabine

serie-bingen sudoku filippine

mindful mijmeren shoppen till you drop

wijn chocolade zoute drop

roddelen social media sjansen

yoga joggen dansen

schelden zwijgen weekendkranten

spitten wieden planten

ontkennen bagatelliseren negeren

jij-bakken verwijten venijnige sneren

lachen om niks of hartstochtelijk huilen

echt, overal kan je in schuilen

even

20-3-2023

In de tweede ronde van onze dichtsessie op 4-3-2023, prikten we deze vijf woorden: Opties, Altijd, Verkopen, Bereiken, Drama.

Dit maakte Aaltje met deze woorden:

Opties

opties kan ik bereiken en

altijd verkopen als ik wil

maar het moet niet

op een drama uitlopen.

En bij mij rolde deze eruit

Zinloos sprookje

Hou je opties altijd open

als je wilt kan je

alles bereiken

de wereld wacht op jou

Wensen die we als

waarheid verkopen:

zinloos sprookje

waardeloos drama

Mijn kleinzoon wil rennen  

ik laat me niet kennen

samen draven we

naar de Ardennen

de weg is recht de weg is krom

Nooit komen wij weerom

7-3-2023

Aaltje en ik deden weer een dichtsessie. We kozen vijf willekeurige woorden en verwerkten die in een gedicht.

Dit waren de woorden in de eerste ronde: Derden, Manuscript, Wereldwijd, Algemeen, Bereid.

Dit maakte Aaltje met deze woorden:

Bereid

dat derden

mijn manuscript

‘het verzet’

wereldwijd

bekend

mogen maken,

en mij

als bijzonder in zijn algemeenheid:

daartoe ben ik volledig bereid.

(noot en leestip: Aaltjes nieuwe boek ‘Het verzet’ komt bijna uit, het is prachtig!)

Zo verwerkte ik de vijf woorden:

Manuscript

voor me op tafel die slordige stapel papier

verkreukeld door te vaak aarzelend openen

en even later beschaamd dicht slaan

dagen al blader ik door dit verhaal over gemiste

kansen in het algemeen en over vervlogen

dromen in het bijzonder. Weer dwalen mijn ogen

langs hoofdstukken die de werkelijkheid omzeilen en

haperen bij alinea’s die de waarheid raken en juist

die maken dat deze berg bladzijden ongelezen blijft

want ik ben nog niet klaar voor vragen van derden

nog niet bereid tot verspreiding wereldwijd

5-3-2023

Frêle draden vangen winterzon, lokken

de buit naar waar de spin wacht, verward in

een web zonder nooduitgang, weerloze

mummies zonder recht op weerwoord

verstikt tot smakelijke hapjes. Proef je

de voldoening van een prooi vangen, voeding

voor een hongerig leven, voor een broze

ziel? Kost die ik vergaar in lentegeur en

herfststorm in hoge kinderstemmen en in de grijze

stilte bij graven waar zon, waar spijs, waar dierbaren.

Ook ik bouw een web van warmte, schuilplaats

huilplaats, waar mondkost is, waar wordt gefluisterd

en geluisterd, vergeten en opgeleefd waar wereldse

wanhoop en aardse wartaal buiten blijven, waar

geluk huist als leeftocht in zinnen en woorden.

oktober 2022

In de tweede ronde van de dichtsessie met Aaltje vorige week, plukten we deze vijf willekeurige woorden uit ‘Geheime kamers’ van Jeroen Brouwers en verwerkten die in een gedicht, een CorAaltje:

Schoppen, Water, Nagel, Plaatjes, Spannend.

Dit werd het bij Aaltje:

Spannend spel

met water schoppen

glinsterblinkend in de zon

als ik met mijn nagelgaatjes

toch eens plaatjes vullen kon

maar met blinkend flitsgeschitter

duizend druppels helder licht

slippen al mijn holtes dicht

waterfeest bij de fontein

snaterwater vol geklater

als ik met mijn vingertjes eens

alle gaatjes vullen kon met brein

praatjes heb ik dat is waar

maar het water is zo klaar

en mijn hoofd is veel te klein

nagels om je gat te krabben

als ik die heb ben ik rijk

sta ik nooit met al mijn kwabben

bloot of met mijn gat te kijk

glans van druppels flitsgeflonker

van het grote ongelijk ben

jij het licht en ik het donker.

Dit rolde er bij mij uit:

Gesnapt

Hoe je op school doelloos

ronddraaide op je stoel tot

de bel ging en je stampend door diepe

waterplassen naar huis holde, je

zusje van je kamer schopte, ze

lachte, toen zenuwachtig onder

je matras

zocht

en zocht

en zocht

vergeefs

weg waren die spannende plaatjes

Hoe je nagelbijtend wachtte

op het onafwendbare

25-2-2023