inlogcodes die ik gisteren wist
waar mijn smartphonelader is
zoetjes sleutels borstel bril
wat ik met oude cassettebandjes wil

waarom ik haar nooit meer belde
dat ik die gedichtenbundel bestelde
waar ik dat pasje heb neergelegd
wat ik dacht maar nooit heb gezegd

mijn blauwgebloemde lange strokenrok
de droom waaruit ik vanmorgen wakker schrok
waarom ik dat geleende boek niet heb teruggegeven
en wat was ook alweer de zin van leven?

hoe vaak je hortensia’s moet snoeien
dat hij zelden zei wat hij bedoelde

maar nooit
nooit
vergeet ik
hoe zijn handen voelden

28-9-2018

Donkergroene palmen sieren fier de rotsen,

wit licht de baai op onder de zinderende zon.

drijvend op lome golven deinen dagen traag voorbij.

Leven, lijf en liefdeszwaarte verdwijnen.

Als een plotse zomerstorm de uitgedroogde grond teistert

vervagen stoffige maanden van langs elkaar leven,

van vergeten vragen, vermoeide stiltes, uitgeputte lijven.

Als zalig zoet zomerfruit rijpen we, barsten open,

doen ons gulzig aan elkaar tegoed.

AIs de stilte is weergekeerd, vredig als vanouds,

rijden we langs lavendelvelden terug de thuisherfst in waar,

vol van kleur en zaden, onze zonnebloemen nog weken

langs de warme schuurmuur reiken naar de zon.

17-7-2018, eerste versie juni 2016

Vandaag is het vast vier januari of

elf maart of 1 november of

dertien, tien of twee september, want

dat zijn de dagen dat haar geliefden

overleden en zij ze gedenkt in haar heden.

Het zijn de dagen dat ze niet naar buiten gaat

maar een kaars brandt en tegen haar doden praat.

Halfstok hang ik voor haar raam, heel stil en

luister naar de stem die binnen zingt: If it be your will.

19-5-2018

fel en vurig vlamt augustus

perst uit haar nerven het laatste groen

klampt zich vast aan zomerschijn

maar aan de randen van de dagen

rafelen de zorgen

rood wordt roestig, uitgeputte vruchten

vallen voortijdig

flarden van voorbij fluisteren

in de mistige morgen

augustus eindigt in een epidemie

van slechtnieuwsgesprekken die gretig

wortel schieten in de uitgedroogde aarde

de oogst is rauw en wrang

wat is liefgehad een leven lang

gekoesterd, zorgvuldig bewaard

wordt topzwaar en wankelt

 23-8-2018

foto: web boven water  18-8-2018

Een oase van ontploft zomergroen

siert wegen paden schuren huizen

de middagzon in de voortuin

warmt mijn gebogen rug

klein op mijn knieën

nietsziend verzonken in zomerdromen

trek ik gedachteloos met krabber en vingers

slierten mos en onkruid tussen de tegels uit

Tot ze mijn aandacht vangen

weerbarstige stipjes tussen sliertjes vergeeld gras

lavendelsprietjes grijsgroen opkomend in smalle tegelkieren

behoedzaam maak ik ze vrij

bescherm de naalddunne worteltjes

diep de stekjes langzaam op en

heet ze welkom

Wat zich zo stug een weg vecht naar het leven

verdient een beter plekje onder de zon

10-6-2016

Zweetplasjes stromen

van stomende heethoofden

die te nat dromen

18-7-2018

een haiku is een van oorsprong Japanse dichtvorm die drie regels kent van achtereenvolgens vijf, zeven en vijf lettergrepen

Mijn vaders helle-angst, mijn

moeders verlatenheid,

je liet ze intact, etste

ze in hun dodenmasker,

doodsangst nestelde zich

in mijn afschuw. 

19-7-2018 

eerste versie 7-2016

In een maandenlange roes volgde

ik je dans met mijn lief, hoe

je hem voortvarend leidde,

zijn verzet ombuigend in

meebewegen tot hij

eindelijk zich over gaf.

In zijn loslaten van het

leven loste mijn angst

voor jou op.

Dank Dood

Maar Dood

Terwijl zijn lijf verteert in jou, keert

hij soms even weer mijn lief, alsof

zijn ziel me even zoekt, betast,

voor hij weer verder gaat, een licht

levend lief nabij zijn, het briesje in

windstilte, een stemloos spreken

in een lucide droom, een zacht

beroeren van mijn huid in half

ontwaken, een klein bewegen

in mijn ooghoek, een sprankeling

in de ogen van zijn kleinzoon.

Duizendmaal dank daarvoor Dood!

7-2016

Ook in categorie Ultrakort-Vierdaagse

Vanmorgen wekte mij een

droom, geurend naar aftershave

vleide hij zich langs mijn lome

lijf en eiste: leef!

In het nog nachtwarme bed fluisterde

hij mijn hoofd lichter, beluisterde

mijn hart, buitelde brutaal

tussen buik en duim.

Gretig ging ik overstag, dwaalde

tussen droom en daad, vergat

wat waar is wat klaar is, wat

echt is wat slecht is. Ontdekte 

dat geluk nooit ver weg is.

januari 2017

zwoegen

oververhitte hersens

vingers vol blaren

zwetend over de eindstreep

gladiolen

19-7-2018 

Toelichting: Een elfje is een relatief eenvoudig gedicht dat uit vijf regels bestaat en in totaal elf woorden heeft.
Elke regel in een elfje heeft een vaststaand aantal woorden. De opbouw van het aantal woorden per regel is als volgt:
1
2
3
4
1

Een elfje mag doorlopende zinnen hebben. Het hoeft niet te rijmen.