Dag Dood (2)

In een maandenlange roes volgde
ik je dans met mijn lief, hoe
je hem voortvarend leidde,
zijn verzet ombuigend in
meebewegen tot hij
eindelijk zich over gaf.
In zijn loslaten van het
leven loste mijn angst
voor jou op.
Dank Dood

 

Maar Dood
Terwijl zijn lijf verteert in jou, keert
hij soms even weer mijn lief, alsof
zijn ziel me even zoekt, betast,
voor hij weer verder gaat, een licht
levend lief nabij zijn, het briesje in
windstilte, een stemloos spreken
in een lucide droom, een zacht
beroeren van mijn huid in half
ontwaken, een klein bewegen
in mijn ooghoek, een sprankeling
in de ogen van zijn kleinzoon.
Duizendmaal dank daarvoor Dood!

 

7-2016

Ook in categorie Ultrakort-Vierdaagse

2 thoughts on “Dag Dood (2)

Leave a Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.