Bedrieglijk blauwe hemel even onder

een ijzige zon dan weer verkillende mist

en druppels verdriet alom

Tussen verkleumde struiken hangen dunne

draden ijs bomen ogen ongenaakbaar takken stijf

wijd uitgespreid te koud de aarde te grauw

het leven te leeg niets meer te geven

Het begint met een eerste glimp van

lichter langer licht

een spoortje zachtheid in de wind

wat eindeloos leek blijkt pauze

de opmaat voor een beter leven.

Het lijf herademt het hart verwarmt

lief licht op het gezicht

verdwenen is de kille leegte

er is weer te geven

2015 inspiratie:

Judith Herzberg: ‘Nu gaan de dingen weer beginnen te gebeuren

het eind van de winter en juist ook tintelen stemmen naar binnen’            

Noem het woord niet, vertel

over hoogtevrees in de Alpen

paniek op het Zandvoortse circuit

zware van Nelle en tabak allergie

perfectionisme hakend op nonchalance

Noem het woord niet, zie ze

kaarsrecht behangbanen plakken

macho feministisch dansen

zoeken dwalen verdwalen

elkaar vinden nooit vergeten

Noem het woord niet, voor

snert met chocola

zweetvoeten en schilfers

aarzelende antwoorden op vage vragen

plannen maken en torpederen

mopperen om het zwijgen

voor weten en toch weifelen

Noem het woord niet voor

zijn mond op haar oor

haar lippen op zijn pols

zijn hoofd in haar handen

haar hoofd op zijn schouder

23-6-2018

Ver voorbij mijn duim tussen de deur

het gemopper dat ik zo veel droom en

zeur, papa’s angst en mama’s ongeduld

vlinders van verliefd te verlegen

hartschrijn om verlaten zijn

rillen onder zijn kille blik

hunkeren naar ware aandacht en

weerom heimwee naar de horizon

hoe zijn geur verdween uit zijn

ochtendjas in de zolderkast

verdrietvariaties die de tijd verteerde

tot woordstekjes en dichtbloemen in een

binnentuin en een kinderhand op mijn kruin

4-1-2019

Als het oogsten is gedaan

het laatste glimpje glorie vergaan

gisteren in mist is opgelost

doorgaan steeds meer moeite kost.

Glijdt er dan nog een blij licht

over mijn diep doorgroefd gezicht

borrelen plaagvragen nog uit mijn wazig brein

blaast mijn geest nog bellen vol venijn?

Verlangt mijn ziel naar wat zal komen

blijft hij van warm weerzien dromen

of veegt de rede dat sceptisch terzijde

lukt het me om doodsangst te mijden en

te geloven in ooit beloofde betere tijden?

30-10-2017

Statistieken staven

de dagen

van gewekt worden door

de telefoon want:

rond dageraad wordt het meest gestorven

Slaapdronken

met overslaand hart

de trap af struikelen

te laat

stilte

uitstel

koffie

buurman zwager moeder man

ze gingen voor

wiens laatste uur heeft nu geslagen?

10-2-2017

Weer lig ik te wakker te woelen te draaien

kennis ervaring verstand, ze verwaaien

zorgen regeren mijn lijf en mijn hoofd

zeuren en dreinen tot ik ze klakkeloos geloof:

de verschralende zorg hoe dat nou toch verder moet

ik weet het zeker, het komt nooit meer goed

met zieke kinderen, weerloos levenslang

zie gezichten van vluchtelingen ontheemd en bang.

Mijn pensioen verdwijnt vast als sneeuw voor de zon

het mooie plan al mislukt nog voor het begon

naïef om te denken dat ik het redden zou

oud en versleten eindig ik in armoe en kou.

Ik lijk wel gezond maar ben het vast niet

o kijk daar zijn ook weer mijn restjes verdriet

ze grijpen hun kans, brutaal en onvervaard

zie je nou wel dat verdriet nooit verjaart.

Zuchtend en steunend hijs ik me uit bed

stommel kreunend de trap af

leven is lijden en een eindeloze straf.

De krant valt op de mat net als ik thee heb gezet.

Gelukkig gloort buiten een glimp van de nieuwe dag

die hoopvol onthult wat ik in de nacht niet meer zag:

hoe ik weer voor de zoveelste keer

was gevangen in oud en toekomstig zeer.

Dwaze demonen overjarige spoken opgeblazen zorgen,

allemaal slinken ze in het licht van de morgen

gapend kruip ik weer terug onder de wol

slaap diep en droomloos en ontwaak vol

ideeën oplossingen mogelijkheden

niet vroeger niet later alleen het heerlijke heden

plannen buitelen blij in mijn wakkere brein

en ik weet: voor alle vragen zullen er antwoorden zijn.

28-5-2016

Als het licht krimpt

hagelt het slechtnieuwsgesprekken

sneeuwt het rouwkaarten

rakelt de zuidwester relaties op

kruipt kilte de kamers in

In druilerige najaarsdagen regent het

herinneringen sommige doorstaan de

tijd een leven lang de meeste miezeren

buiten handbereik al half vergaan

Op televisie vat een vrouw

november vrolijk samen

leven is treurig en loopt

ook nog eens slecht af

11 -11-2018

hyperthermie immuuntherapie oncolytica
kurkuma graviolathee aloë vera

strijdlust chakrahealing bloedgroependieet
handoplegging guanabana-extract vitamine C

colloïdaal zilver maretak abrikozenpitten
rennen lachen vriesbaden nooit meer zitten

pijn gestild bijwerkingen vermeden
met ‘u bent schoon’ is de dood bestreden

alleen rouwkaarten en -advertenties baren nu nog zorgen
want ondanks alle remedies wordt er steeds meer gestorven

17-10-2018

foto Nel Goudriaan

Als een vogelverschrikker verzonken

in het veen staat hij stijf te luisteren

hoe de murmelende golven en de

zachte bries haar levend fluisteren

bewegingloos wacht hij tot

in het water haar hand hem wenkt

haar blik hem zoekt

haar stem hem roept

zijn lichaam komt tot leven

zijn waden is als zweven

geluidloos glijden ze de diepte in

boven hen wervelt een waterkring

18-10-2018

inlogcodes die ik gisteren wist
waar mijn smartphonelader is
zoetjes sleutels borstel bril
wat ik met oude cassettebandjes wil

waarom ik haar nooit meer belde
dat ik die gedichtenbundel bestelde
waar ik dat pasje heb neergelegd
wat ik dacht maar nooit heb gezegd

mijn blauwgebloemde lange strokenrok
de droom waaruit ik vanmorgen wakker schrok
waarom ik dat geleende boek niet heb teruggegeven
en wat was ook alweer de zin van leven?

hoe vaak je hortensia’s moet snoeien
dat hij zelden zei wat hij bedoelde

maar nooit
nooit
vergeet ik
hoe zijn handen voelden

28-9-2018