dichter en dichterbij
De nachten zijn zwaar en wakker, de dagen heet en vol.
Naasten komen afscheid nemen.
Een vliegvriendin brengt een model van het geliefde zweefvliegtuig.
Ze halen herinneringen op.
Later bij de deur pakt ze mijn arm, haar ogen groot en geschokt: ‘Ik wilde hem bedanken voor alles en afscheid nemen. Maar dat wilde hij niet.’
Ze weifelt, vraagt het dan toch: ‘Hij weet toch dat …?’
Haar stem sterft weg.
Ik knik, ‘Ja, hij weet.’
10-9-2015
Ontroerend geschreven
Dank je Corry
O Cora hoe je me toch onderste boven beroert, verdorie.
Zo smartelijk in zulke eenvoudige woorden. En toch zo prachtig. Liefs Aaltje
Dank! Er zijn soms maar heel weinig woorden nodig.
Met zoveel ‘eenvoud’ geschreven, maar met zoveel gevoel, mij met ontroering geraakt ❤️
Dank. Soms zijn weinig woorden genoeg.