Gedichten

  • Levenslang
    Het wijze lijf herbergt levenslang wat in het brein verloren ging: stormwind door haren zonnestralen op huid hoe een mond lachte hoe handen streelden hoe een zoen voelde.   Ze rusten in ...
  • Wat ons mens maakt
    woede wrok en haat broodbeleg en appeltaart   mokken tobben zelfverwijten fronsen lonken nagelbijten   heimwee hoop en hunkeren dromen drank en leuteren   voelen vragen fantaseren denken durven associëren   liegen plagen veinzen mijmeren lachen peinzen   schrijven schrappen woorden wegen stilte zoeken thuis ...
  • Kortste dag
    Weer regeert het lieflijke WGvanderHulsttafereel vol van ijzig zwijgen en valse veiligheid   Bevroren sneeuwscherven scheuren nagelriemen bevriezen vingers tot vingertoppen niets meer voelen   Warme tranen glijden langs witte wangen   Niets is nu goed niets was vroeger beter   20-12-2016
  • Chagrijn
    Chagrijn groeit op grijze morgens in november, opstaan is een berg de ene voet voor de andere zetten een mount Everestbeklimming   Het bittert in brood van gisteren in vergeefse koppen koffie het donkert in ...
  • Heel even
    Hoe hun stemmen schalden over het warme strand, mensen schreeuwden, meeuwen krijsten. Ver zwommen ze, de horizon bijna binnen handbereik. ’s Avonds bij het vuur lachten ze het leven losser, de liefde lichter. Haar ...