Soms al in augustus, soms pas als oktober nadert, is er de morgen dat ik de gordijnen open en schrik: het licht is uit   Daar is hij weer, mijn winterwolk mijn meesterdichter, angstenstichter, tijdvertrager traanaanjager. ...

Missen was in het begin als meten zonder lint als zoeken zonder vinden als zeilen zonder wind ik deed maar wat.   Gelukkig liftte hij lang mee met elke ademteug, plantte sporen waarlangs ik doorleefde: in verdwaalde sokken ...

Een station een bus vanaf een bank achterin zie ik je instappen peilend kijk je rond tot onze ogen elkaar vinden zich verbaasd verliezen in elkaar. Wat is dit? Ik ken je maar ...

Mijn stottergebedjes voor het eten, de zaterdagse opgebakken eerpels, Arbeidsvitaminen met warme chocomel. De zondagse slaperige stilte. Het schouderophalend zwijgen op mijn vragen, het wachten op mijn beurt, op later, op   het oordeel in ...

Fysieke en virus toestanden maakten het lang onmogelijk maar, (hoera!), onlangs deden Aaltje en ik het weer: samen dichten. We kozen willekeurig vijf woorden en verwerkten die elk in een gedicht. Dit ...