dichter en dichterbij
Ik volg het klinkerpad, dwaal af, stamel
tegen stenen tot zinnen zich vormen,
woorden klinken tot boven de kruinen
van oude olmen, losgezongen van hier
van vandaag. Vader vriend geliefde lopen
mee in mij, murmelen in de lentebries, ik
teken hun contouren in novembermist. Hoog
waait mijn hunkeren in het roodgeel
dansend herfstblad. Ze roepen: ‘kom, kom
hier, hier bij ons.’ Mijn armen reiken naar
winterse wolken, maar mijn voeten staan
gekleefd op de kasseien. Ik volg het klinkerpad
het klinkt in mij als jij en jij
en jij
31-10-2020
Dichtopdracht behorend bij de poëzieles over Cees Nooteboom
Ontroerend mooi, Cora …
Dankjewel Remke! ?
Het is een prachtig gedicht. Helemaal Cora. Ik vind het innig en echt.
Liefs Aaltje
?❤
Wat een gave om zo te dichten?
Dankjewel Corry! Ik leer nog steeds zo veel in de poëzie cursus die ik volg ?
Prachtig…ontroerend!
Ja, echt een gedicht wat door goede feedback ineens ging zingen ?