zo zou leven moeten zijn een vleugje sop een flard werk een onsje babbel een flinter peinzen een wandeling groen en stil zitten aan de oude tafel waar het schrift wacht, het witte ...

Hoe vriendschap bloeide een blozend beeld van onverdeelde aandacht dat nooit vermoeide   tot het, te vaak beproefd, uit zijn voegen groeide, oprechtheid vals verkleurde knuffels zielloos voelden en elk medeleven een ironische illusie bleek     Dit gedicht ...

de boze bui van papa bloemkool met een papje mama met de mattenklopper ruzie met mijn zussen grote mensen die raar kussen weer mijn fiets verliezen de tandarts en gaatjes in mijn kiezen   een vier voor rekenen vrij ...

Onduidelijk is hoe dit gedicht ontstond ik droeg het niet, was niet zwanger van de zinnen het leeft sinds ik opstond, hoeft enkel wat geschikt en geschaafd; een fluitje van een cent ...

Van het kerkdak stort een waterval fonteinen stuiteren op schuurdaken beekjes klateren langs regenpijpen   nesten vogeleitjes klotsen over dakgootranden tussen dakpannen zoeken slinkse stroompjes zijpaden naar groeiende bruine vlekken op witte plafonds   onophoudelijk tikken ...