Fysieke en virus toestanden maakten het lang onmogelijk maar, (hoera!), onlangs deden Aaltje en ik het weer: samen dichten.

We kozen willekeurig vijf woorden en verwerkten die elk in een gedicht.

Dit waren de woorden: gelijkmoedigheid nippertje meestal regenkapje huiskamer.

Dit is Aaltjes creatie:

 

Opklaring

bij hun binnenkomst ontsnapte de

gelijkmoedigheid op het nippertje

aan de door regenkapjes verborgen angsten

die plotseling hun tentakels uitstaken in

de meestal vredige huiskamer.

een prachtig nieuw blauw schikte zich hoog

naast haar aan de opgeklaarde hemel in

verder samengaan.

 

En dit is mijn gedicht:

 

Nippertje

 

Meestal verjagen de slagen van de koekoeksklok

in de huiskamer de gelijkmoedigheid, van zacht

zonlicht op de vensterbank, van geurige muntthee, van

de woordenwereld waar ik me in wentel

 

schielijk schiet ik overeind, mijn stoel kreunt,

‘blijf nou’ zuchten de bladzijden maar ik ren

de gang in, gris jas en regenkapje van de

kapstok die me vierkant uitlacht en haast me

hijgend naar de halte waar de bus al wacht.

Grijnzend rolt de chauffeur met zijn ogen.

 

6-8-2021