Ochtend

In de serie ‘Dichten met Aaltje’, hier een deel van onze oogst van 14 augustus jl.
Deze dichtregel van Bert Voeten uit zijn gedicht: ‘Luisteren in de ochtend’ verwerkten we elk in een gedicht:
‘Op het netvlies van de ochtend
Beweeg ik mij zonder zwaarte’

 

Dit werd het bij mij:

 

Ochtend

 

Traag breekt buiten het
donker van de nacht, stemmen
drijven naderbij zoemen een
vederlichte zwanenzang

 

eindelijk niet meer bang
kom ik overeind, zonder
zekerheden beweeg
ik mij zonder zwaarte op
het netvlies van de ochtend

 

Dit juweel maakte Aaltje er van:

 

Op het netvlies van de ochtend
beweeg ik mij zonder zwaarte,
de aarde onder mij tolt onverstoorbaar
haar baan met de zon in de rug.

 

Ik keer niet meer terug, ik stijg
zodat het suist, ik ben niet ontevreden.
Hogerop kus ik de wolken zacht en teder
en lichtelijk beneveld rust ik wat uit.

 

Zo voelen engelen of vogels zich
en dronkaards met teveel aan neuten,
als je daar in gelooft, mijn vleugelslag
zoeft haast geluidloos, en wat licht

 

is dit, uiteindelijk vlieg ik niet elke dag.
De ochtend geeft mij ogen met het licht
van zien, beweeg me zonder zwaarte.
Ik zie ze vliegen maar dat mag.

 

4 thoughts on “Ochtend

Leave a Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.