Aandachtig beschouw ik
de rozijn
hij is prachtig
ik betast, ik proef
ik voel hem gerimpeld
rusten op mijn tong als
een oude gedachte
totdat
het heden verdwijnt achter mijn
vroeger met in zijn kielzog
de vracht die ik vrees
mijn moeders fluwelen vel
mijn minnaars warme handen
ik proef mijn hunkeren
slik mijn missen
6-2-2019
Lieve Cora , wat herken ik mij in deze woorden/gedachten.
Dank je wel.
Heden, verleden, toekomst.
Mijn woorden…”Heimwee naar het verleden”.
Ik kan mij hierin soms verliezen en weet dat dit te maken heeft met loslaten
Liefs.
Nieske.
Nieske, wat leuk dat je reageert! Tja, dat loslaten hè? Daar is meer voor nodig dan een rozijn ;-). En wij weten wel wat… Tot gauw.
Jawel jawel….mits ?? .. en dan tot gauw!!
Precies ??