Magisch moment

Een station een bus vanaf een bank achterin zie
ik je instappen peilend kijk je rond tot onze ogen
elkaar vinden zich verbaasd verliezen in elkaar.
Wat is dit? Ik ken je maar wie ben je?

 

Dat moment begraaft zich in ons leven, delven
we op als het ondersneeuwt in volle agenda’s.
Vragen dan weer wat zag je wat dacht je. Jij had de ogen
van Elvis je zag meer dan ik wilde ik smolt onder je blik.
Jij leek op die actrice uit Love Story maar dan veel mooier je kijken
en zwijgen fascineerde me en hoe je mijn bravoure negeerde.

 

Gaandeweg taant de magie van dat moment, we accepteren
het gelaten. Tot nu, in een café bij hetzelfde station, we drinken
niet meer op toen maar op vandaag, zoenen boven schuimend
bier verrukkelijke zoenen tot de ober ons vriendelijk vraagt
geen aanstoot te geven, blozend deinzen we uiteen kijken
elkaar aan knipogen weten: dit is ons nieuwe magische moment.

 

 

2016
Gedicht uit de cursus Poëzie online, naar aanleiding van de les over Wislawa Szymborska

4 thoughts on “Magisch moment

Leave a Reply to Cora van Berendonk Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *