Hoe cantateklanken plots

mijn hartenklop vervangen.

Denk weg de donderende

blik, de muitende wenkbrauwen

verdwijn Oost-Indische doofheid en

vooral de woedende waaromvragen.

Zwijgend luisteren, voelen hoe

hartenklanken mijn ziel beroeren.

De sussende ruis van de rede verstomd.

Tegelijk met oude pijn baant borrelende

blijheid zich een pad naar buiten.

Onweerstaanbaar welt inkeer.

Kijk hoe het kerstkind knipoogt, een oliebol

grijnst, leven lichter lijkt en afscheid

tijdelijk blijkt. Verlossing op cantatetonen.

Een flard volstaat

15-12-2016

Op 16-1-2019 geplaatst in het katern Alice van het online Schrijven Magazine plus