’t Is een herinnering zoals zovelen, maar deze ene laat mij niet los’ Orkest Zonder Naam: Het Lentekind   Een zonnige zomerochtend. Ik loop op het pad langs de vijver en geniet van ...

Vaak wandel ik in het polderbos aan de rand van het dorp, genietend van deze virusvrije oase in lentepracht. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Dat klopt. Meestal.   Op ...

Hij heeft geen weet van zijn dwarse DNA dat woorden onbegrijpelijk maakt, vraagt nooit waarom, componeert zijn dag rond de klank van mijn stem, de stand van mijn mond, de ...

Aan mijn bureau voor het raam worstel ik met een gedicht. Iets met vroeger, voorbij, verloren, verdriet. Hoe verwoord ik dat zonder clichés, zonder herhalingen? Als ik een synoniem zoek ...

We praatten over vroeger, kwalen, kinderen. Haar nuchterheid en mijn ironie maakten het leven behapbaar. Nuchter bleef ze, tijdens onderzoeken, na het slechtnieuwsgesprek. Ik weifelde, ging toch naar haar toe. ...