Pratend over buren en zieke familieleden sopt ze kaneelbeschuitjes in haar thee.

Luisterend geniet ik van mijn appelpunt.

Het duurt even voor ik besef: er klopt iets niet.

‘Is er wat?’

‘Nee hoor, hoezo?’

Ze vervolgt met de supermarktaanbiedingen, GTST-ontwikkelingen.

Ineens weet ik het: haar eigen kwalen ontbreken vandaag.

‘Mam hoe gaat het met jou?’

Ze draait haar theekopje, kijkt weg, ‘Hoe zou je het vinden als ik…’

Ze kleurt.

Hmm, ze is de opvliegers toch voorbij?

‘Als je wat?’

‘Nou, eh, een man. Maarre, natuurlijk zou hij nooit je vader zijn.’

Het rood zakt haar blouse in.

‘Mam, geweldig, meteen doen!’

Lang geleden was dit.

Achteraf besef ik dat ze misschien alleen nieuwsgierig was hoe ik hier over dacht want realiteit is het nooit geworden.

30-8-2018