Vorige week kozen Aaltje en ik weer vijf willekeurige woorden, deze keer uit ‘De goede zoon’ van Rob van Essen, en verwerkten die in een gedicht. Dit waren de vijf woorden:

Iemand, Baseren, Destijds, Minzaam, Jaargetijde. 

Aaltje creëerde dit gedicht met die woorden:

 

 

langzaam voorwaarts

 

 

iemand, ik was’t, fluisterde destijds

terwijl ik langzaam voorwaarts trad:

ik kan niets meer baseren dat

nog duidt op minzaamheid, of iets

wat suggereert dat weids

 

het voorjaar, zomer herfst bereids

mij winters dwars door sneeuw en ijs

nog tijd bereidt.- tijd die zoals ik, verslijt.

wijs mij maar niet op alle jaargetijden

zij zullen ook na mij verglijden

 

in mijn minzaam aanvaarde sterven,

heb ik geen echte zeggenschap…

sta, tijd, nog maar een oogwenk stil;

doch als de zeis komt met zijn rotklap

ik die het liefst in ’t voorjaar wil

—

 

En zo verwerkte ik de woorden:

 

Bouquet

 

Destijds verslond ze bloemrijke boekjes over smachtende

maagden die vielen voor minzaam mansplainende

macho’s met slaapkamerogen, ridders op schimmels

die hare hulpeloosheden redden van rampen waarna ze

aan hem vast geketend levenslang gelukkig waren

 

Vele jaargetijden baseerde ze haar liefdesleven op

dit hopeloze sprookje tot de dag dat iemand haar

aankeek en de tijd stil stond. Niets aan hem klopte

maar zijn stem en zijn handen verjaagden alle

dwaze dromen. Niet levenslang, maar lang genoeg

 

2-3-2024