strooit met rimpels, pluis, hitte stroomt als groene lava door tuinen tussen tegels, barst open in regenboogtooi
koestert klaprozen met compassie, droomt lila lavendel, knipoogt vergeetmenooitjes, stelt gerust: niets gaat echt voorbij
verpakt volle hoofden, vlindert bleke benen naar verre oorden; ik zwaai, blijf opgelucht achter in eigen tuin in lome zomerstand
tot een rupsinvasie geruisloos oprukt in de buxushaag, vijfenveertig jaren groene veiligheid voorgoed voorbij
ik doe wat ik bij verjaarde vriendschappen niet durf; ik graaf haar uit, schaamteloos met wortel en al; in het takkengeraamte heeft de zon vrij baan eindelijk
Juni 2018
6 thoughts on “De zomer”
Toch fijn, dat de zon onze vriendschap nog mag verwarmen☁️?⛅️?☀️?
Prachtig verwoord Cora.
Spijtig dat de buxus de mot niet heeft overleefd.
Ik geniet telkens weer van je verhaaltjes, gedichten enz.
Dank daarvoor dat ik er mag van meegenieten.
Toch fijn, dat de zon onze vriendschap nog mag verwarmen☁️?⛅️?☀️?
?? ?? helemaal mee eens
Prachtig verwoord Cora.
Spijtig dat de buxus de mot niet heeft overleefd.
Ik geniet telkens weer van je verhaaltjes, gedichten enz.
Dank daarvoor dat ik er mag van meegenieten.
Dankjewel Patricia, en geniet van je buxus zo lang het kan, het is zo’n prachtige plant! Maar hier was geen kruid gewassen tegen de buxusmotten.
De laatste 2 alinea’s vind ik heel mooi beschreven.
Daar zou je ook zomaar een ultrakort verhaal van kunnen maken, als je daar weer eens aan begint.
Dankjewel Harmke, daar zit inderdaad verhaalstof in, dus wie weet … 😉