Waar ‘doe maar gewoon’ de norm is en boven t maaiveld je kop wordt afgerukt.

Waar God alles ziet en de buren nog meer maar je weken dood in huis kunt liggen.

Waar protocollen, procedures en polderen de menselijke maat ontmoedigen.

Waar de grootste monden de meeste zendtijd krijgen.

Waar vrijheid van meningsuiting inhoudt dat kwetsen wordt veroordeeld maar niet verboden.

Waar veel bespreekbaar is maar nog meer onder een stinkende mantel van liefde verdwijnt.

Waar misstanden door vileine cabaretiers tot kunst worden verheven.

Waar men liever zingt ‘Mag ik dan bij jou’ dan het zijn naaste rechtstreeks aan te bieden.

Waar eendrachtig wordt gerouwd om rampen maar niet te lang want tijd is geld.

Waar mantelzorgers ‘maatschappelijk participeren’ als ze het vuur uit hun sloffen lopen voor een naaste.

Rivierenland vol gemeut en gemier in volle steden en leeglopende dorpen.

Maar gelegen langs een weergaloze oude kustlijn.

En dat vergoedt veel, heel veel.

9-8-2016