Sprakeloos

Het kind dat geen woorden heeft, zoemt in de zon.
We wandelen in het park, op weg naar de glijbaan. Hij lacht als we langs het bloemperk lopen, klapt in zijn handen, streelt de rozen met zijn voeten. Pakt de hand van een voorbijganger, wijst naar de bloemen.
De man vloekt: ‘Hou je handen thuis, etterbak en blijf met je poten van die rozen af, klootzak.’
Verwijtend naar mij:’ Kinderen worden niet meer opgevoed tegenwoordig.’

 

Altijd leg ik uit waarom het kind doet wat het doet.
Vandaag verstar ik.

 

19-8-2018
Gekozen op 24-8-2018 als een van de vijf leukste, beste of meest opvallende ultrakorte verhalen en gedichten van week 34 op de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte verhalen.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.