De bel gaat.

Ik verwacht een pakje, ren de trap af, open de deur, steek mijn hand uit.

Zie dan de man en vrouw, verbaasd. Zij een schoudertas waaruit een ‘Ontwaakt!’ steekt.

Tegelijkertijd klinkt hun: ‘Goedemorgen mevrouw’ en mijn grijnzende: ‘Ik ben al wakker hoor!’

Hun vragende hoofden doen me herhalen: ‘Ik ben al ontwaakt, heb zelfs al ontbeten.’

Zij lacht. Heeft hem vast al vaker gehoord. Hij lacht zuurzoet als ze hem wijst op de Ontwaakt.

Ze probeert: ‘Maar kent u ook onze prachtige boodschap?’

Dat ik ook al boodschappen heb gedaan hapert op het puntje van mijn tong.

Gekozen op 19-1-2018 als een van de vijf beste ultrakorte verhalen van week 3 op de site Ultrakorte verhalen van Schrijven Magazine