Starend in de stromende regen vangt

mijn blik de druppels, volgt hoe ze 

zwellen elkaar zoeken in slordige slierten

wegen banen langs het raam, als tranen op

een wang voor ze van een kin vallen. 

Slenterend langs bomen met ogen,

verstopt achter sluike takken, komen dromen,

baar ik binnenpretjes die doldwaas in me

gisten groeien dartelen. Gniffelend volg ik ze:

ontdekkingsreiziger in mijn binnenste.

Ik koester ze in me tot de dag dat een leger

volwassen visies mijn muren bestormt. Mijn

verzet breekt, ik laat mijn kindjes los, zwaai

ze zorgelijk na, onderga gelaten vreemde blikken,

ongemakkelijk zwijgen, pijnlijk onbegrip maar

soms ook lach en lof.

15-7-2016