Ze komt op als een rilling na een windvlaag wordt betast en weggesmeten ligt jammerend in een hoek starend smeulend tot ze oprijst vuurspuwende Medea met vlammende blik.   Genadeloos veegt ze Freud en feminisme op ...

De rituelen de ene kus op de wang werden er later drie een omhelzing bleef een brug te ver is hetzelfde ik kruip op de bank koester me in haar wangen voelen ...

Twee vrouwen: hé jij hier een monoloog uit twee monden meandert door de coupé, als de een zwijgt en hijgt naar adem, vervolgt de ander:   een moeder zo dement als een deur, een zoon ...

Voor mijn vader Achter mijn gesloten ogen in de middagzon doemt hij op uit zijn hiernamaals, ruik ik de wijnsigaarmelange waar hij niet zonder kon zoals hij hou ik van doorlopers ...

Met afgewend gezicht liep ze schichtig langs me voor roddel gezwicht   Lang keek ik haar na tot ze oploste in een gedicht   7-2-1917