Ik dacht ineens, hoe saai, altijd maar staan en schijnen ik ga op pad, wil uit het zicht verdwijnen. Stampend liep ik lekker rond, het eiland beefde. Eindelijk, ik leefde   en dacht de wereld kan ...

1 Hoe je uit de trein stapt, weifelend rondkijkt tot je me ziet. Ogen glijden over lijven. Vraagfronsen en verrasrimpels vechten om voorrang, gevolgd door voorzichtige glimlachjes. Een woordloos stilleven tot blijheid doorbreekt armen openen voeten rennen   2 Hoe ...

Hier Koud schijnt de zon de wind is gaan liggen narcissen schieten uit de grond   de post brengt een pakje de buurvrouw gebak, ik drink koffie, kijk naar schokkende reportages   Daar Sirenes bomkraters ruïnes schietende soldaten rennende mensen schreeuwende agenten   Verbijsterde ...

Slaperig de trap af struikelen licht aan, vingers in de pot, likken lippen op elkaar, ogen dicht   traag walst de tong de amorfe massa heen en weer van voor naar achter van links naar rechts   verzwelgt ...

stil staan tussen juichend junigroen op het bruggetje staren naar waterlelies berenklauw en bramen   opzien naar wandelende witte wolken boven weilanden bos en water, voelen hoe   tijd uit het brein verdwijnt, longen opleven het hart herademt   30-1-2022 n.a.v. de Poëzieweek ...