Ik bestudeer kruinen. Kale, kleine, kolossale, korzelige, craquelé, kordate. Zelden zijn ze in balans met de lichamen eronder. Meestal gaan kruinen sneller, kunnen de lichamen hen nauwelijks bijbenen. Solokruinen rennen voorbij. ...

‘Doe maar een cappuccino. Weet je, Henk was dood en toen vroegen ze of hij in mijn tuin mocht. Ik dacht, ach got die Henk, links achterin is nog een mooi ...

  Ik stond in haar ouderlijk huis. Groot, groen, glanzend, haar moeder had groene vingers. Bij het leegruimen van het huis, lang geleden, nam zij me mee. Groene vingers heeft ze niet maar ze ...

Ik ben alleen in huis. Om half twaalf draai ik de keukendeur op slot, de voordeur op het nachtslot. Gordijnen dicht, lichten uit. Naar boven, het waait stevig, zijn er nog ramen open? Nog ...

Met een knipoog naar Margootje van Wim Sonneveld   Wout is geen kabouter maar een kabout zoals hij zelf zegt, met de nodige zelfkennis en wars van de gebruikelijke sentimentele eigenschappen die ...